چشمانت را بازکن

پی منکه آمدی ، از آنهمه " ما " تویی بیش نمانده بود

غروری رفته و اشک هایی ریخته و دلی سوخته

پر پروازت را پرواز دادمو باز از " ما " سخن میگویی؟؟؟

تو باش و آدم هایی که با آنها " ما " میشوی

درد من درد رفتن تو نیست، تکلیف تو را میدانم

بلاتکلیف دل خسته ای هستم که روزی به آنها برای با تو بودن، " نه " گفت...